Το... τέλος
Υπάρχει ένα ερώτημα που απασχολεί τους κατόχους τετράποδων ζώων.
Όλοι μας αναρωτιόμαστε: «Και μετά το τέλος, πού;»
Όπως οι άνθρωποι, έτσι και οι τετράποδοι φίλοι μας, θα επιθυμούσαν μετά τον θάνατό τους να τους φερθούμε με σεβασμό, να μην τα αφήσουμε εκτεθειμένα σαν σκουπίδια στην ύπαιθρο ή να πεταχτούν σε κάδους. Συνήθως στα κατοικίδια μέλη της οικογένειάς μας για το τέλος της ζωής τους πραγματοποιούνται αυθαίρετες ταφές σε κήπους και χωράφια, είναι λύσεις που ενδεχομένως να οδηγήσουν σε κίνδυνους για την δημόσια υγεία.
Θα μπορούσε να υπάρχει ένας ελεγχόμενος χώρος ταφής ο οποίος να λειτουργεί υπό την αιγίδα της Δημοτικής αρχής ή ακόμα και απο ιδιώτες . Με ένα μικρό κόστος για τους ιδιοκτήτες θα υπήρχε ένας χώρος κατάλληλος που θα προσφέρει σε όλους τους ιδιοκτήτες ζώων συντροφιάς τη δυνατότητα να αποχαιρετήσουν αξιοπρεπώς τους συντρόφους πολλών χρόνων.
Κάτι παραπλήσιο σε σύγχρονους δήμους είναι και η λειτουργία ενός αποτεφρωτηρίου για δεσποζόμενα και αδέσποτα.
Σε κάθε περίπτωση που έρθουμε αντιμέτωποι με κάποιο νεκρό ζώο ερχόμαστε σε επικοινωνία με τις υπηρεσίες της αρμόδιας δημοτικής αρχής. Φερόμαστε με σεβασμό και δεν τα ρίχνουμε στα σκουπίδια ή να τα αφήνουμε νεκρά εκτεθειμένα στην ύπαιθρο.
Ευσυνειδησία ...........σεβασμός........πολιτισμός.
Στο τελευταίο ταξίδι όλων των κατοικίδιων, θεωρούμε ότι τους αξίζει να συμπεριφερόμαστε με αγάπη και πάνω από όλα με σεβασμό. Το οφείλουμε.
Υποστήριξη για παιδιά
Όταν
ένα κατοικίδιο πεθαίνει, είναι συνήθως κάτι το πρωτόγνωρο για ένα μικρό παιδί, και μπορεί
να αισθάνθεί ότι έχει χάσει τον καλύτερό του φίλο, ένα σημαντικό μέλος της οικογένειας, και σίγουρα θα αισθάνεται στεναχώρια και μοναξιά.
Τα περισσότερα παιδιά αναπτύσσουν ισχυρούς δεσμούς με τα κατοικίδιά τους και τα θεωρούν σημαντικό μέλος της οικογένειας.
Αντιμετωπίζουμε με ειλικρίνεια το συμβάν απέναντι στο παιδί. Είναι λάθος να προφασιστείτε πως το ζωάκι έχει χαθεί ενώ έχει στην πραγματικότητα πεθάνει.
Να λαμβάνουμε υπόψη μας τη γνώμη του παιδιού στις αποφάσεις, για ό,τι αφορά το κατοικίδιο, ρωτώντας το.
Δεν υποτιμάμε τα συναισθήματα του παιδιού αλλά το ενθαρρύνουμε να μιλάει για το κατοικίδιο και να εκφράζεται ελεύθερα με το να γράψει ιστορία ή να ζωγραφίσει.
Έτσι, όταν το παιδί έρθει αντιμέτωπο με την απώλεια του τετράποδου φίλου του, είναι φυσικό να υπάρχει θλίψη. Είναι βασικό να μην κλειστεί στον εαυτό του, είναι βασικό να το ξεπεράσει ανώδυνα παρέχοντάς του οποιαδήποτε απαραίτητη στήριξη και βοήθεια.
Υποστήριξη για όλους μας
Η θλίψη της απώλειας ενός κατοικίδιου είναι μια λυπηρή και δύσκολη εμπειρία.
Τα κατοικίδιά μας έχουν μια ξεχωριστή θέση στη ζωή μας και είναι ισάξια μέλη της οικογένειάς μας.
Μας διδάσκουν την αφοσίωση, την αποδοχή, την συναισθηματική υποστήριξη και την αληθινή αγάπη, την άνευ όρων αγάπη κατά τη διάρκεια του χρόνου που μοιράζονται μαζί μας. Μια καθημερινότητα, μια ζωή που ήταν κάποτε γεμάτη με την αγάπη και την φιλία ενός ζώου, μπορεί ξαφνικά να μείνει εντελώς άδεια.
Είναι φυσιολογικό με την απώλεια να εμφανίζονται αισθήματα απογοήτευσης, μοναξιάς, ακόμη και κατάθλιψης.
Όλοι
ανταποκρινόμαστε διαφορετικά απέναντι στην απώλεια. Δυστυχώς, δεν υπάρχει «πρόγραμμα» στη θλίψη. Η εμπειρία του καθενός ξεχωριστά είναι διαφορετική απέναντι στην απώλεια.
Οπότε, είναι φυσιολογικό και απολύτως δικαιολογημένες οι αντιδράσεις μας. Το σημαντικό είναι η υποστήριξη από τρίτους.
Μην
απορρίπτετε όποιον προσπαθήσει να σας προσφέρει βοήθεια.